The Scarlet Pimpernel

Door Irene Hendriks. De Stentor 27 november 2006

RECENSIE – The Scarlet Pimpernel door Musical- en Operettevereniging Deventer o.l.v. Frank Litjens; regie Monique Braam; choreografie Margot Rijks. Deventer Schouwburg, 24-11 
Na een opeenvolging van succesvolle musicals en een voorwoord in het programmaboekje dat een fantastische voorstelling voorspelde, waren de verwachtingen dit jaar hoog gespannen bij de musical The Scarlet Pimpernel. Voor een groot deel werd daaraan voldaan: de prachtige kostuums, het fraaie pruikenwerk (atelier Bessels), de decors die in de vele changementen snel en geluidloos over het toneel rolden, de hele enscenering was áf. 

Het verhaal speelt zich af ten tijde van de Franse revolutie en bevat naast intriges ook liefdesperikelen die tenslotte toch tot een happy end leiden. 

Regisseur Braam had veel aandacht besteed aan het vertolken van emoties. Koor en solisten kwamen natuurlijk over bij het tonen van woede, wanhoop maar ook sensatiezucht bij weer een doodvonnis, uitgevoerd door de guillotine. Deze emoties kwamen vooral goed over het voetlicht bij de beide mannelijke solisten die naast hun politieke tegenstellingen ook hun strijd om de liefde van Marguerite uitvochten. 

Robert van Leeuwen zette een geloofwaardige Chauvelin neer en zong, ondanks zijn pas begonnen carrière, al heel verdienstelijk. 

Kim de Fuyk liet in haar hoofdrol horen over een krachtige stem te beschikken die echter, vooral in de hogere registers, nog moet groeien in warmte en nuance. Door haar zeer jonge leeftijd ontbrak het haar nog aan levenservaring om alle emoties die bij deze rol horen, ten volle uit te diepen. 

Hoofdrolspeler Aernout Pleket stak in zijn vertolking van de Pimpernel boven alles uit. Zijn warme stem was aangenaam om naar te luisteren en in zijn toneelspel liet hij op een voortreffelijke manier hartstocht, leiderschap, betrokkenheid en fatterigheid zien. 

Wildhorn componeerde muziek die niet gemakkelijk is en vooral het talrijke jeugdige publiek erg aansprak. Jammer was dat het geluid bij de première niet goed afgesteld was: veel was te hard, de balans tussen orkest en zang was niet optimaal en de tekstgedeelten in de melodrama\’s kwamen niet boven het orkest uit zodat gedeelten van de clou verloren gingen. 
Zaterdag was dit wel beter, maar het bleef moeilijk om te horen wie er sprak of zong. Het deerde het publiek dat enthousiast meeklapte en juichte bij de applausfinale niet, het liet duidelijk blijken te hebben genoten van deze bijzondere voorstelling.