RECENSIE – In het openingslied zingt het koor een lied over de twee kanten van de mens: de goede of hypocriete kant en de slechte, of misschien ook wel eerlijke, zijde.Frank Wildhorn heeft verrassend melodieuze en harmonieuze muziek gecomponeerd bij dit soms rauwe verhaal. Dr. Jekyll, die door middel van een experiment op zichzelf de kwade kant wil uitbannen, bereikt het tegenovergestelde: in zijn alter ego Edward Hyde krijgt de slechte kant bij hem de overhand. Zo gaat hij zich te buiten aan verkrachtingen en moorden, maar hij doodt wel steeds de hypocriete mensen.In deze moeilijke rol slaagde Robert van Leeuwen erin om met zeer overtuigend spel het publiek aan het denken te zetten. Wat zijn zang betreft kan hij in de hogere registers nog wat groeien in klankkleur en intonatie. Zijn beide tegenspeelsters, Marije Denekamp in de rol van zijn verloofde en Suzanne de Wit als ongelukkig hoertje, waren een genot om naar te luisteren. Vooral in de zachtere gedeelten kwamen hun stemmen professioneel warm over. Ook de twee grote bijrollen, gezongen door Marco Mensink en Paul Akkermans, kwamen goed uit de verf. De solo\’s, duetten en het kwartet in het tweede bedrijf vormden het muzikale hoogtepunt van deze voorstelling.
Van het koor maakten de scènes en ensembles van de hoertjes indruk. Bij het prima spelende orkest, dat dit jaar slechts uit 19 personen bestond, was het volume soms wat te groot, zodat kleine ensembles en gesproken teksten onverstaanbaar werden. Dit was ook het geval bij de fortissimo gedeelten van orkest en zang.

De voorstelling maakte, ook door de strakke decors en de aankleding, een verzorgde indruk.

Koor en artistieke leiding kunnen terugkijken op een geslaagde uitvoering en vol vertrouwen gaan werken aan de volgende musical, Scrooge.