Beetje Stout: Marije Denekamp
Het project BeetjeStout zit erop. Tijd om terug te blikken…. Wie kunnen dit nu beter dan de deelnemers zelf? Vandaag Marije Denekamp haar verhaal.
Wat heb ik dit gemist… Dat was het gevoel wat tijdens repetities vaak naar voren kwam. Ik speel al heel wat jaren mee bij Deventer Musical en na de musical Moulin R. is het een periode flink stil geweest. Geen projecten en producties omdat er eerst een goede basis weer opgebouwd moest worden binnen de vereniging om echt verder te kunnen. Tussen Moulin R. en de audities van Beetje Stout heb ik vaak overwogen om een uitstapje te maken maar naar andere vereniging in de omgeving maar een drukke volle agenda en andere dingen weerhielden mij hier steeds van. Daarnaast weet ik tot de dag van vandaag niet of ik daar zal vinden wat ik bij Deventer Musical vind.
Auditeren vind ik altijd een zenuwslopende bedoeling zelfs met een artistieke leiding die ik echt goed ken. Toch was het bij Beetje Stout ook wel een beetje een feestje de avond van de auditie omdat ik heel wat mensen weer zag die ik al maanden niet gezien had. Dit zorgt ervoor dat bij mij de zenuwen een stuk minder aanwezig waren en ik nog altijd tevreden ben over deze auditie…
Niet lang na de audities kregen we het programma en de verdeling via de mail… Ik was verrast door het programma en de keuzes. Nummers die ik niet goed kende afgewisseld met echte klassiekers. Soms echt stout en soms in mijn ogen helemaal niet stout. Een programma waar we echt alle kanten mee op konden. Ik kreeg in ‘Dance ten, Looks three’ ‘It sucks to be me’ en ‘Mein Herr’ solozang en natuurlijk mocht ik meedoen met de koornummers. Een heerlijke uitdaging al met al. Vooral bij het nummer ‘Dance ten, Looks three’ kon ik mij nog helemaal geen voorstelling maken en het lag ook nog eens flink out of my comfort zone, een uitdaging dus.
In de repetities die volgen krijgen de nummers steeds meer vorm. Verrassende insteken worden gekozen en spel komt tot stand. De groep wordt ook steeds meer echt helemaal een groep en het blenden vindt niet alleen plaats in de samenzang maar ook in de groepscohesie.
‘Mein Herr’ wordt kwetsbaarder dan ik ooit gedacht had… ‘Dance ten, Looks three’ wordt een feestje wat ik samen met Judith mag ervaren en ‘It sucks’ is een puzzel die steeds beter in elkaar zit.
Ik geniet van ‘Hoera wij zijn normaal’ en de energie die ik ervaar van ons allemaal in dit nummer en ‘life is a happy song’ is zo heerlijk blij dat je gewoon een fijn gevoel krijgt van dit nummer als we het zingen. Iedere repetitie zie je weer groei en dit is zo gaaf. Soms denk je thuis dat je beter de maandagavond lekker lui op de bank kan doorbrengen maar uiteindelijk kom je met energie na afloop van de repetitie weer thuis, heerlijk!
Het repetitieweekend was wel een cadeautje dit repetitieproces. In dit weekend zijn we zo actief met het stuk bezig geweest met elkaar. Heerlijk!
En dan is het alweer 4 juni en sta je gewoon in een bloedheet knus lief theater Bouwkunde. Toitoitjes worden uitgedeeld, kostuums aangedaan en alle voorbereidingen vinden plaats en voor je het weet is het alweer een paar minuten voor aanvang en start het nummer ‘Steam Heat’ alweer en sta je te schitteren op het podium alsof je dit een paar weken geleden nog gedaan had.
Wat heb ik dit gemist. Gelukkig komt het stuk Waagstuk er nu alweer aan en kunnen we als Deventer Musical snel door met deze grotere productie! Ik heb er nu al zin in.
Volg ons via: