Beetje Stout: Esther Oosterman
Het project BeetjeStout zit erop. Tijd om terug te blikken…. Wie kunnen dit nu beter dan de deelnemers zelf? Vandaag blikt Esther Oosterman terug.
Esther gaat ‘een beetje stout’!
Eindelijk weer met Deventer Musical de planken op.
Na een tijdje geen grote of kleine productiemogelijkheden bij DM te hebben ben ik een jaartje “vreemd gegaan”. In Apeldoorn heb ik meegedaan met “Titanic”. Geweldige ervaring om deze musical voor de tweede keer op te voeren.
De mogelijkheid om bij DM in een kleine productie mee te doen sprak mij direct aan. Een “vluggertje” zeg maar.
Na de audities (vreselijk maar helaas noodzakelijk) iedere maandag met een auto vol enthousiaste meiden op naar de andere kant van onze stad. In die auto hebben we gelachen, gehuild, gescholden en bekritiseerd.
Doordat ik persoonlijk geen enkel lied kende was het een hele opgave om alles thuis in te studeren. Daar zijn heel wat uurtjes in gaan zitten. Heel fijn dat we een dropbox vol hadden om mee te oefenen. Daarbij stond Lise aan onze zijde en maakte ze alles makkelijker om op te nemen. Ik heb enorm genoten van alle zangtechnieken en haar manier van werken.
Na een aantal weken waren de meeste nummers al zo’n beetje gezet. Behalve ‘Mam, ik ben een grote meid’. Tot ruim een week voor de voorstelling hadden we nog geen klik met wat we nu eigenlijk wilden. Tijdens het werkweekend kwam er pas een beetje schot in. Als achtergrondkoortje wil je toch een goed bedje zijn waar de solisten op kunnen slapen.
Ik vond het hele project heerlijk om te doen. Fijn om weer met oude bekenden op het podium te staan. Ik heb genoten van het werkweekend waar we echt als groep naar elkaar toe gegroeid zijn. Het was een dynamische groep waar de nieuwelingen en danseressen heel gemakkelijk in opgenomen konden worden.
Waar ik speciaal van genoten heb:
- mijn aandeel in ‘It sucks to be me’.
Nog nooit kwam een compliment tijdens een repetitie zo binnen als die van Monique!
- het lezen van soms erg pikante scenes in mijn boek tijdens ‘Dentist’
- steeds vertrouwder worden met elkaar zodat ‘Lief zijn voor mama’ echt stout werd.
- het groepsgevoel in theater Bouwkunde.
Geweldig dat we 2 stoute voorstellingen hebben mogen geven.
Maar nu ben ik echt toe aan een grote, minder stoute, productie!
Volg ons via: